RPG Gomeroth

Gomeroth

Raizuki Itsu – nazywany również „stalowym shinobi”. Weteran, były dowódca Szóstego Oddziału Szturmowego. Małomówny i mrukliwy w szerszym gronie, w towarzystwie przyjaciół staje się nieco bardziej przystępny. Jest bratem Itsuruko.
Itsu praktycznie zawsze nosi ciemnoszary płaszcz z kapturem, przez co nie można powiedzieć zbyt wiele o jego wyglądzie, poza tym, że wzrostem ustępuje jedynie swojemu koledze z oddziału, Yoshiro – ma około 185 cm. Na szyi ma naszyjnik z trzech błękitnych kryształów, które symbolizują jego status jako Mistrza Tai w Kapitule Klanu Smoka.
Płaszcz ma zamaskować bardzo poważne rany które odniósł w starciu z shinobim znanym jedynie jako "Rozdzieracz" oraz fakt, że aby utrzymać go przy życiu został umieszczony w specjalnym pancerzu, zaopatrzonym w podtrzymujące funkcje życiowe pieczęci. Obecnie wygląda to jakby od szyi w dół jego ciało zostało zamienione w pancerną marionetkę.
Podobnie jak jego przyjaciele z oddziału, Itsu nosi na plecach miecz – jest to katana, długi miecz, symbol bushi. Prawo do noszenia go mają jedynie wojownicy liniowi i weterani, w przeciwieństwie do wakizashi, krótkiego miecza, symbolizującego szlachetne pochodzenie.
Iwashi został bardzo dotkliwie pokaleczony w trakcie jednego z pojedynków, które stoczył jeszcze jako wojownik Szóstego. Jego twarz została zniekształcona, dlatego praktycznie nigdy nie zdejmuje kaptura. Nawet w towarzystwie przyjaciół, którzy wiedzą jak wygląda, stara się utrzymywać swoje zniekształcenia i blizny poza zasięgiem wzroku. Bynajmniej się ich nie wstydzi – nie chce jednak nikomu psuć apetytu.
Dzięki swojemu statusowi weterana i Mistrza Tai może ignorować znaczną część wymogów etykiety – i chętnie z tego korzysta. Szczerze nie cierpi etykiety i ludzi bardziej dbających o pozory niż o stan rzeczywisty – szczególnie, jeśli są oni przy okazji wysoko urodzeni. Ponieważ pochodzi z pomniejszego rodu, nie darzy szlachty zbytnim zaufaniem – przynajmniej dopóki ktoś mu nie udowodni, że na to zasługuje.
W walce polega na swojej szybkości i sile, przedkładając taijutsu i kenjutsu (sztukę szermierczą) ponad techniki nin. Podobnie jak siostra bardzo dobrze zna sztukę stawiania barier.

Ryuumaru Yoshiro – zwany również Ryuuganem (Smoczym Okiem). Jest weteranem Szóstego Oddziału Szturmowego, cenionym za bezwzględną lojalność względem towarzyszy broni. Najstarszy syn poprzedniego daimyo rodu Ryuumaru. Narzeczony Aramoro Kachiko. Jest również Okiem Togashiego. Posługuje się kuchiose no jutsu, przywołując Take – sporego smoka, należącego do kasty Kurierów.
Yoshiro jest wysoki – znacznie wyższy od swojego brata, ma około 190 cm wzrostu. Jest mocno zbudowany, ale nie masywny.
Podobnie jak jego rodzeństwo, ma ostre rysy twarzy, przywodzące na myśl drapieżnego ptaka. Oczy koloru zielonego, są głęboko osadzone. Włosy ma czarne, z białymi pasmami na skroniach, zaś fryzura wygląda tak nieporządnie jak to tylko możliwe. Nie przykłada zbyt wielkiej uwagi do swojego wyglądu, argumentując, że jedynej dziewczynie której opinia coś dla niego znaczy podoba się takim jaki jest. Wielu ludzi twierdzi, że Yoshiro roztacza wokół siebie ciężką do opisania aurę przyjacielskości.
Przezwisko Yoshiro zawdzięcza unikalnemu Ryuuganowi – niespotykanym oczom, które wyglądają identycznie jak oczy Take – idealnie zielone romby, jaśniejące wewnętrznym światłem, z pionową źrenicą, z której sączy się jadowity blask. Jest to efekt wszczepienia komórek pochodzących z oczu Take, a następnie podziałania na nie chakrę Togashiego. Mają wiele zastosowań, na przykład pozwalają śledzić przepływ chakry znacznie lepiej niż byakugan. Yoshiro doskonale zna się również na meridianach, chakrze i powiązanych tematach.
Podobnie jak Itsu, Yoshiro zazwyczaj nosi płaszcz weterana, tyle że ciemnozielony. Pod spodem nosi bluzę z długimi rękawami, kamizelkę i spodnie – wszystko w różnych odcieniach ciemnej zieleni. Ubioru dopełniają wzmacniane karwasze oraz rękawiczki podobne do tych, które nosi Kakashi – bez palców, wzmocnione metalową płytką na wierzchu.
Jako Mistrz Nin w Kapitule Klanu Smoka ma prawo do naszyjnika z jednym, zielonym kryształem, jednak nie nosi go – twierdzi, że jego siostra wyrabia normę noszenia błyskotek za całą rodzinę. Na plecach Yoshiro nosi długi miecz, przysługujący mu jako weteranowi. Ponieważ należy do rodu Ryuumaru, ma prawo do noszenia wakizashi. Z rzeczonego przywileju korzysta rzadko, głównie w geście solidarności ze swoimi przyjaciółmi z oddziału – poza nim jedynie Kachiko ma prawo nosić krótki miecz.
Yoshiro bywa czasem określany jako „Dziecię Burzy” – głównie ze względu na swoje zamiłowanie do rzeczonej pogody. Potrafi przesiedzieć całą burzę, obserwując błyskawice, ale preferuje bardziej aktywne podejście, na czele z Niiten no Mai – Tańcem Dwóch Niebios, sprowadzającym się do latania na smoku podczas możliwie najintensywniejszej burzy. Według niego, to świetne ćwiczenie, według reszty – idiotyczne ryzyko.
Niezależnie od prawdziwego powodu, niezliczone Tańce przyniosły efekt w postaci ulubionej techniki Yoshiro – czyli Pancerza Tysiąca Nawałnic. Jest to technika z rodzaju W Sztomie Ukrycia – Kekkei Touta łączące w sobie natury Wiatru, Wody i Pioruna.
W walce Yoshiro zazwyczaj działa jako wsparcie Itsu – dzięki znajomości olbrzymiej liczby technik zawsze ma pod ręką jakąś sztuczkę odpowiednią aby przechylić szalę na korzyść przyjaciela. Preferuje techniki Wiatru i Pioruna ze względu na ich szybkość (a także z powodu ogólnego skrzywienia na tle burz, o którym już było wspominane). W razie potrzeby jest jednak w stanie nawiązać walkę z większością przeciwników – nawet z Bijuu. Głównie dzięki wsparciu Togashiego.
Członkowie Szóstego uważają, że Yoshiro jest najsilniejszy w oddziale. On sam zawsze twierdzi, że to tylko i wyłącznie ze względu na wsparcie Togashiego, zaś w kategorii potencjału bojowego ustępuje swojej narzeczonej – i mniej więcej remisuje z Itsu.
Yoshiro w dużym stopniu polega na wsparciu Togashiego – demona, któremu służy jako Oko. Ich relacja jest dość skomplikowana – z jednej strony, Yoshiro ma dla demona ogromny respekt, z drugiej – celowo i rozmyślnie zwraca się do niego z poufałością, balansując na granicy braku szacunku – nigdy jednak jej nie przekraczając. Za każdym razem, gdy sytuacja tego wymaga, na przykład podczas wizyty w Labiryntach, Yoshiro momentalnie zmienia zachowanie z bezpośredniego na oficjalne – by powrócić do „normalności” gdy tylko nadarzy się ku temu okazja.
Na co dzień, Yoshiro jest równie bezpośredni jak Itsu – nie darzy szczególną sympatią etykiety ani wymogów grzecznościowych. Nie cierpi głupoty we wszelkich jej przejawach – zwłaszcza u ludzi u władzy. Prawie tak bardzo, jak bardzo nienawidzi ludzi narażających jego przyjaciół bez naprawdę dobrego powodu.

Iwashi – znany także jako „Potępieniec” lub „Iwashi o Oczach Chaosu”. Weteran Szóstego Oddziału Szturmowego, skazany na dożywocie w Piekle za zastosowanie jednej z Technik Wyklętych. Z tego samego powodu, Iwashi nie posiada rodowego nazwiska – jego rodzina wymazała go ze swoich kronik gdy jego zbrodnia wyszła na jaw.
Iwashi jest niższy od Itsu czy Yoshiro – ma mniej więcej 170 cm wzrostu. Jest też drobniejszej budowy od swoich przyjaciół, co, jak twierdzi, jest olbrzymią zaletą – dzięki temu ma w oddziale dwie ruchome tarcze.
Iwashi ma brązowe włosy, które utrzymuje albo w „artystycznym nieładzie”, albo w „uporządkowanym chaosie”. Nikt poza nim nie jest w stanie powiedzieć czym różni się jedno od drugiego.
Jak większość weteranów Oddziałów Szturmowych, Iwashi nosi długi do ziemi płaszcz z kapturem. Jego ma barwę krwi. Pod spodem nosi skórzaną kurtkę, ciemno czerwoną koszulę i czarne spodnie.
Z wyrazu twarzy Iwashi przypomina nieco lisa. Wąska twarz o ostrych rysach faktycznie przypomina lisi pyszczek – jednocześnie jest jednak bardzo sympatyczna. I choć efekt ten jest w pewnej mierze wzmocniony przez subtelne genjutsu, to nie jest całkowicie sztuczny – Iwashi faktycznie jest przyjacielski i miły. Na swój własny, niezwykły sposób.
Iwashi ma – całkiem zresztą zasłużoną – opinię kobieciarza i lekkoducha. Jest to o tyle zaskakujące, że wszyscy zgodnie przyznają, że poczucie humoru Potępieńca jest co najmniej dziwne. Jest chłopakiem Itsuruko.
Tym, co w jego wyglądzie najbardziej zwraca uwagę, są oczy – to im zawdzięcza przezwisko. Jako dziecko, Iwashi został napiętnowany przez Chaos. W skutek tego, jego oczy noszą piętno – ich wygląd podlega stałym, subtelnym zmianom. W przypadku tęczówek, zmiany są wyraźniejsze, choć wolniejsze – jeden kolor przechodzi w drugi, stopniowo obejmując pełne spektrum barw. Białka oczu również nie są stałe – ich kolor zmienia się, od perłowego, przez srebrzysty i kościany, aż do kremowego. Dzięki tym oczom, Iwashi może zaglądać w Chaos, zyskując w ten sposób bezcenną wiedzę – ryzykuje jednak zwrócenie na siebie uwagi potężnych i niebezpiecznych bytów, zamieszkujących otchłanie Chaosu.
W Szóstym Szturmowym Iwashi był specjalistą od genjutsu, a także od natury Krwi. Gdyby nie wyrok, zapewne otrzymałby stanowisko Mistrza w Kapitule. Niezależnie od tego, czy został oficjalnie uznany, Iwashi w temacie genjutsu jest bezdyskusyjnym geniuszem – jego specjalnością są techniki subtelne, pozwalające manipulować czyimś umysłem na poziomie podświadomości, ale nie są mu również obce techniki proste, za to działające na wiele celów jednocześnie. Choć oficjalnie nigdy nie uzyskał statusu Mistrza, zdarza mu się zakładać naszyjnik Mistrza Gen – dwa przezroczyste kryształy. Każdy, kto spróbowałby protestować przeciwko takiej „samowoli” napotyka na natychmiastową i zdecydowaną reakcję reszty Szóstego Szturmowego.
Iwashi jest bardzo zainteresowany sharinganem – jest to zainteresowanie niejako zawodowe. Ciekawi go wszystko, co umożliwia zwiększenie skuteczności jego genjutsu. Ponieważ do Pierwszego Świata przeszło bardzo niewielu Uchicha, Iwashi nie miał zbyt wielu okazji do studiowania tego doujutsu. Zamierza więc skorzystać z każdej nadzarzającej się okazji, aby poszerzyć swoją wiedzę.
Jako użytkownik genjutsu, Iwashi w walce działa raczej z drugiej linii. Doskonale współpracuje z resztą swojego oddziału. Podczas starcia jego głównym zadaniem jest unieszkodliwianie potencjalnie najniebezpieczniejszych przeciwników, oraz wspieranie Itsuruko jako alternatywny medyk.
Ma w zwyczaju podśpiewywać pod nosem, a wybrane przez niego kawałki według niego są znakomitym komentarzem do aktualnej sytuacji.

Raizuki Itsuruko – siostra Itsu. Weteranka Szóstego Oddziału Szturmowego. Dziewczyna Iwashiego.
W przeciwieństwie do brata, Itsuruko wygląda świetnie – i nie waha się z tego korzystać. Podobnie jak reszta jej dawnego oddziału, najczęściej nosi płaszcz z kapturem. Jak na medyczkę przystało, jej ubiór jest biały. Kiedy pracuje w szpitalu, nosi typowy fartuch lekarski, a kiedy jest po służbie lubi ubrać się w bardziej „cywilne” ciuchy: jasne spodnie, koszulę i kremową tunikę. Ma prawo do noszenia naszyjnika Mistrzyni Medycznej – czterech białych kryształów.
Itsuruko dba o swój wygląd. Ma jasne włosy, które dodatkowo rozjaśnia, tak że są niemal białe. Nosi je związane w kucyk – nie są tak długie jak u Kachiko, sięgają kawałek za ramiona. Oczy są piwne, skryte za długimi rzęsami. Twarz ma kształt serca, o delikatnych rysach, całość dodatkowo podkreślona jest umiejętnym makijażem. Itsuruko ma w zwyczaju stosować maskę genjutsu, aby wyglądać na bardziej atrakcyjną. Jej brat zawsze powtarza, że nie może tego zrozumieć – bo siostra i tak zgarnęła cały przydział urody przeznaczonej dla ich pokolenia. Jest najniższa w grupie, mierzy 165 cm.
W walce Itsuruko przede wszystkim koncentruje się na wspieraniu swoich przyjaciół – zarówno jako medyk, jak również jako specjalistka od stawiania barier wszelkiego rodzaju. Jedyną osobą której umiejętności w tym zakresie można porównywać, jest jej brat.
Jako medyczka wyszkolona w Klanie Smoka Itsuruko doskonale zna naturę Krwi – może nie aż tak, jak Iwashi, który całkowicie zasługuje na miano geniusza, ale i tak jest o wiele lepsza niż większość medyków. Jest w stanie wyleczyć bardzo poważne obrażenia. Jak każdy medyk, który służył w Oddziałach Szturmowych, ma bardzo niskie mniemanie o „pałacowych” medykach – czyli wszystkich tych lekarzach, którzy nigdy nie byli na polu bitwy.
Itsuruko doskonale dogaduje się z resztą oddziału. Uwielbia żartować sobie z brata, zresztą z wzajemnością – nigdy jednak nie przekracza pewnych granic, które wspólnie ustalili już dawno.

Aramoro Kachiko – nazywana również „Kagehime” (Księżniczka Cieni). Jest córką Aramoro Shoju, aktualnego daimyo rodu Aramoro. Jest narzeczoną Yoshiro.
Podobnie jak reszta jej oddziału, Kachiko najczęściej nosi długi płaszcz z kapturem, w czarnym kolorze. Jako jedyna z oddziału preferuje kimono, obi, hakamę i haori jako „ubiór cywilny”. Jej stroje są wykonane z najwyższej jakości materiałów, ozdobione skomplikowanymi wzorami przedstawiającymi istoty z Cienia.
Jak przystało najstarszemu dziecku głowy jednego z najpotężniejszych rodów, Kachiko odebrała znakomitą edukację, zwłaszcza w zakresie który my byśmy nazwali „prowadzeniem się”. Jest znakomicie wyszkoloną dyplomatką, a także świetnym taktykiem i strategiem – razem z Iwashim odpowiada za opracowanie planu walki Szóstego Szturmowego.
Kachiko nie rywalizuje z przyjaciółką o tytuł najpiękniejszej – głównie dlatego, że taka rywalizacja nie miałby sensu. Obie są piękne, ale na różne sposoby.
Kachiko ma ciemne włosy, dłuższe niż Itsuruko – sięgają jej mniej więcej do bioder. Nosi je rozpuszczone. Jej znakiem rozpoznawczym jest grzywka, zasłaniająca jedno oko. Uważa, że nadaje jej to powabu – i ma sporo racji. Jest wyższa od przyjaciółki, mierzy trochę ponad 170 cm. Oczy ma ciemne, niemal czarne. Jej spojrzenie jest ciekawskie i przyjazne – dopóty, dopóki w zasięgu jej wzroku nie pojawi się youkai. Lub inny przeciwnik. Wtedy można zrozumieć, czemu Yoshiro twierdzi, że Kachiko to jedna z dwóch istot których naprawdę się boi. Obok Togashiego.
Kachiko potrafi doskonale wpływać na to, jak postrzegają ją inni. Umie w jednej chwili przeistoczyć się z obiektu westchnień całej okolicy w szarą myszkę, na którą nikt nie zwraca uwagi. To jedna z umiejętności nabytych od ojca.
Niechętnie mówi o powodach dla których sprzeciwiła się decyzji ojca i wstąpiła do Oddziału Szturmowego – co dla osoby o jej statusie było czymś równie niewyobrażalnym, jak poślubienie jakiegoś pariasa z plebsu.
Kachiko nie jest ani przesadnie cicha, ani nie zwraca na siebie zbyt wielkiej uwagi. Zazwyczaj woli pozostawać w cieniu Itsuruko, wspierającej swoją urodę genjutsu. Dzięki temu młoda Aramoro może spokojnie obserwować otoczenie.
Jak niemal wszyscy członkowie rodu Aramoro, Kachiko posługuje się sztuką Cienia. Jest prawdziwą wirtuozką tej natury – instynktownie wyczuwa nawet najdrobniejsze zmiany w Zmroku oraz doskonale manipuluje cieniem. Potrafi wykorzystywać specjalną odmianę kuchiose aby przyzywać Cienie – tajemnicze istoty, o których mówi się, że są starsze niż Światy.
Jedyną osobą lepiej posługującą się W Cieniu Ukryciem niż Kachiko jest jej ojciec, który sam przyznaje, że ta różnica wynika wyłącznie z tego, że ma większe doświadczenia.
Mimo olbrzymiego talentu, Kachiko wciąż nie poznała większości bardziej zaawansowanej sztuki mroku. Zresztą wcale tego nie chce – uważa że to, co już wie jest jak najbardziej wystarczające.
W Cieniu Ukrycie pozwala Kachiko na połączenie się z otaczającymi cieniami i manipulację nimi. Jest to sztuka podobna do technik opanowanych przez klan Nara, jednak dużo bardziej niebezpieczna, opiera się bowiem w pewnym stopniu na potędze Upadłego onigami.
Kachiko z jednej strony uważa, że jej narzeczony wciąż jest dużym dzieciakiem, a z drugiej to właśnie to ją w nim pociąga bardziej niż cokolwiek innego. Choć sama zazwyczaj nie bierze udziału w jego „dziecięcych eskapadach”, jak je określa Hitomi, to nigdy nie odmawia udziału, jeśli zostanie zaproszona.
Jedyne zastrzeżenie jakie ma do ich związku, to nieuleczalna „staromodność” Yoshiro. Jest jednak gotowa wytrzymać – narzeczony znaczy dla niej bardzo wiele.
Kachiko to jedyna osoba poza Yoshiro, która przyzywa Take. Gdy dołączyła do Oddziałów Szturmowych, utraciła tytuł następcy daimyo rodu, a wraz z tym chowańca. Przydzielony jej smok, Rinku, jest zdolny, ale bardzo młody i rozpaczliwie wręcz niedoświadczony – dlatego też Take zgodził się służyć jej wsparciem zawsze, gdy będzie go potrzebować.
Kachiko nosi w sobie urazę do ojca. Nikomu, poza Yoshiro nie opowiedziała całej historii swojej sprzeczki z Shoju. Nie wybaczyła mu też do końca – choć pogodzili się po tym, jak służba Szóstego Szturmowego oficjalnie dobiegła końca, nadal ma do niego żal. Stara się unikać spotkań czy sytuacji sam na sam z ojcem. Robi co w jej mocy, aby przekonać samą siebie, że powinna wybaczyć ojcu. Nie jest to jednak łatwe.